ویروس‌های روده، عامل رسیدن برخی افراد به ۱۰۰ سالگی
۱۴۰۲ خرداد ۱۷, چهارشنبه
محققان مرکز تحقیقات Novo Nordisk در دانشگاه کپنهاگ بر‌اساس تازه‌ترین تحقیقات‌شان می‌توانند اکنون پاسخ دهند که چرا برخی افراد بدون اقدام خاصی برای سلامتی، تا ۱۰۰ سالگی عمر می‌کنند.
به‌نوشته نشریه ساینس‌دیلی؛ آنها با مطالعه ۱۷۶ صدساله ساکن در ساردنیای ایتالیا و ژاپن که همگی سالم بودند، دریافتند که ترکیب باکتری‌ها و ویروس‌های روده این افراد کاملا منحصر‌به‌فرد است و تنوع بیشتری دارد. ویروس‌های روده توانایی باکتری‌های سالم روده را برای تجزیه سولفات‌ها افزایش می‌دهند. این امر می‌تواند به مبارزه با عفونت‌های باکتریایی کمک کند.
محققان در بیانیه‌ای در مجله Nature Microbiology اعلام کردند که این یک نقطه شروع مهم برای کشف مکانیسم‌هایی است که در پس چگونگی حفظ سلامت میکروبیوم روده وجود دارد.
ویروم مجموعه‌ای از ویروس‌ها در رودهاست، در‌حالی‌که میکروبیوم مجموعه‌ای از میکروارگانیسم‌ها است.
نویسندگان مطالعه توضیح دادند که از آنجایی‌که باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها در روده با هم تعامل دارند، نقش مهمی در پیشگیری از بیماری‌های مرتبط با افزایش سن دارند. آنها تاکید کردند: ویروس‌هایی که ما در صدساله‌های سالم ژاپنی یافتیم، حاوی ژن‌های اضافی هستند که می‌توانند باکتری‌ها را تقویت کنند.
پیش از این، محققان دریافته بودند که باکتری‌های روده در صدسالهها اسیدهای صفراوی غیرعادی تولید می‌کنند که می‌تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند. همچنین تحقیقات قبلی نشان داده است که باکتری‌های روده شهروندان صدساله ژاپنی مولکول‌های کاملا جدیدی تولید می‌کنند که آنها را در برابر میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا - یعنی محرک بیماری - مقاوم می‌کند.
به گفته دانشمندان، هنگامی که بدانیم فلور روده صدسالهها چگونه است، می‌توانیم به درک چگونگی افزایش طول عمر افراد دیگر نزدیک شویم. با‌وجود اینکه این تحقیق نیاز به بررسی‌های بیشتری دارد، ولی نتایج آن قابل‌توجه است زیرا برای ما آشکار می‌کند که قادر به اصلاح فلور روده برای افزایش طول عمر هستیم.
تمام حقایق درباره سندرم پیش از قاعدگی
اگر از اینکه هر ماه درست قبل از شروع قاعدگی احساس بدخلقی، نفخ و درد می‌کنید خسته شده‌اید، بدانید که تنها نیستید. سندرم پیش از قاعدگی (PMS) یک بیماری شایع است که بسیاری از زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
به نوشته نشریه پزشکی Consumer Healthday؛ PMS به مجموعه علائمی اطلاق می‌شود که به طور معمول در یک الگوی قابل‌پیش‌بینی که همزمان با چرخه قاعدگی یک زن اتفاق می‌افتد، رخ می‌دهد. این سندرم پس از تخمک‌گذاری شروع می‌شود و با شروع قاعدگی پایان می‌یابد.
طبق گفته دانشمندان کلینیک مایو، علائم رایج PMS عبارتند از: اضطراب، افسردگی، میل به گریه، نوسانات خلقی از جمله تحریک‌پذیری یا عصبانیت، تغییرات اشتها که ممکن است شامل هوس غذایی باشد، بی‌خوابی، کناره‌گیری اجتماعی، تمرکز ضعیف، تغییر در میل جنسی. علائم فیزیکی این سندرم عبارتند از: درد مفاصل یا عضله، سردرد، خستگی، افزایش وزن مرتبط با احتباس مایعات، نفخ شکم، درد پستان، آکنه، یبوست یا اسهال.
سندرم پیش از قاعدگی و شروع بارداری چندین علامت مشترک دارند که ممکن است شما را به اشتباه بیندازند. علائم بارداری مشابه سندرم پیش از قاعدگی عبارتند از: درد پستان، خستگی، نوسانات خلقی، آکنه، نفخ، هوس‌های غذایی. اما چندین تفاوت کلیدی بین علائم بارداری و PMS وجود دارد.
تهوع صبحگاهی معمولاً با PMS رخ نمی‌دهد، بنابراین اگر حالت تهوع یا استفراغ دارید، این حالت معمولی PMS نیست و ممکن است نشان‌دهنده بارداری باشد.
خستگی معمولاً با شروع پریود از بین می‌رود. اگر خستگی شما پایدار باشد، ممکن است نشان‌دهنده بارداری باشد، به‌خصوص اگر پریود شما عقب افتاده باشد.
یکی دیگر از علائم گیج‌کننده، خونریزی است. برخی از زنان هنگام لانه‌گزینی جنین در دیواره رحم خونریزی را تجربه می‌کنند. این روند تقریباً ۶ تا ۱۲ روز پس از تخمک‌گذاری رخ می‌دهد، ضمن اینکه لکه‌بینی در آن زمان ممکن است بروز کند. مهم‌ترین تفاوت بین خونریزی پریود و لانه‌گزینی میزان خون است. خونریزی لانه‌گزینی معمولاً خفیف است، در حالی که جریان شدیدتر خونریزی نشان می‌دهد که پریود شما فرا رسیده است.
بهترین راه برای تشخیص PMS یا بارداری، انجام تست بارداری خانگی است.
اما چطور علائم سندرم پیش از قاعدگی را تسکین دهیم؟
توصیه‌های زیادی برای تسکین علائم PMS ارائه شده است؛ از جمله:
داروهای ضد‌التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین یا ایبوپروفن برای کاهش درد
مکمل‌های ویتامینی مانند B6، کلسیم و منیزیم
قرص‌های ضد‌بارداری: ترشح مداوم هورمون‌ها به کاهش علائم PMS کمک می‌کند
داروهایی برای توقف موقت عملکرد تخمدان‌ها در ساخت پروژسترون و استروژن
داروهای ضد‌افسردگی: این داروها باعث افزایش سطح سروتونین در مغز می‌شوند
برای کاهش علائم این سندرم: ورزش کنید. تنها ۳۰ دقیقه ورزش هوازی می‌تواند شدت علائم را کاهش دهد. هر دو ورزش هوازی و حرکات یوگا به‌طور قابل‌توجهی شدت درد و علائم PMS را کاهش می‌دهند.
رژیم غذایی متعادلی داشته باشید، از جمله مصرف غذاهای سرشار از پروتئین، غلات کامل و سبزیجات. مصرف نمک، شکر و کافئین خود را کاهش دهید. خواب و استراحت کافی داشته باشید. سیگار نکشید.
ارتباط رضایت جنسی پایین با کاهش حافظه
بر اساس مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا انجام شده است، رضایت جنسی پایین در میانسالی ممکن است به‌عنوان یک هشدار اولیه برای زوال شناختی یا دمانس در آینده باشد.
به‌نوشته پایگاه خبری دانشگاه ایالتی پن، این مطالعه که ارتباط بین عملکرد نعوظ، رضایت جنسی و وضعیت شناختی را در صدها مرد ۵۶ تا ۶۸ ساله دنبال کرده، نشان داد که کاهش رضایت جنسی و عملکرد نعوظ با کاهش حافظه در آینده مرتبط است.
به گفته محققان، یافته‌های این مطالعه که در ژورنال Gerontologist منتشر شده است، به یک عامل خطر جدید برای زوال شناختی اشاره می‌کند.
این مطالعه رابطه بین تغییرات فیزیکی مانند کاهش عملکرد نعوظ و تغییرات روانشناختی مانند رضایت جنسی پایین‌تر را مورد بررسی قرار داد تا مشخص کند این تغییرات چگونه با وضعیت شناختی ارتباط دارد.
برای این مطالعه، محققان از داده‌های نظرسنجی ۸۱۸ مرد استفاده کردند. محققان از طریق آزمون‌های عصب‌روان‌شناختی، مانند آزمون‌های حافظه و سرعت پردازش، تغییرات شناختی شرکت‌کنندگان را در بازه زمانی ۱۲ ساله بررسی کردند.
دانشمندان دریافتند که اگر به‌طور‌کلی رضایت پایینی از عملکرد جنسی داشته باشید، در معرض خطر بیشتری برای مشکلات سلامتی مانند زوال عقل، بیماری آلزایمر و بیماری‌های قلبی‌عروقی هستید. در مقابل، بهبود در رضایت جنسی ممکن است باعث بهبود عملکرد حافظه شود.
تحقیقات در مورد سلامت جنسی از لحاظ تاریخی بر جنبه‌های قابل‌سنجش تمایلات جنسی مانند تعداد شرکای جنسی یا فراوانی فعالیت جنسی متمرکز بوده است. آنچه که محققان در مطالعه جدید به آن علاقه‌مند بودند، احساس یک فرد در مورد زندگی جنسی خود و تاثیر آن بر عملکرد شناختی است.
به‌گفته محققان، افزایش ارزیابی و نظارت بر عملکرد نعوظ به‌عنوان یک علامت حیاتی، ممکن است به شناسایی افرادی‌که در معرض خطر زوال شناختی قبل از ۷۰ سالگی هستند، کمک کند.
آیا کمبود آهن می‌تواند افسردگی و اضطراب را بدتر کند؟
این نکته ثابت‌شده که مشکلات سلامت روان تا حد زیادی ریشه در تفاوت‌های فیزیکی در مغز، ژن‌ها و تفاوت در تجربیات زندگی ما دارد. اما آنچه می‌خورید و نحوه استفاده بدن از مواد مغذی موجود در غذا نیز برای سلامت روان اهمیت دارد.
به نوشته مدیکال‌اکسپرس؛ تعداد زیادی از تحقیقات نشان می‌دهد که ماده مغذی آهن نقش مهمی در سلامت روان ایفا می‌کند و داشتن مقدار بسیار کم آن می‌تواند منجر به تشدید علایم مشکلات روانی و یا ایجاد آنها شود.
استفانی وینبرگ لوین، روانپزشک در دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان می‌گوید، با این‌حال بسیاری از افرادی‌که دارای مشکلات روانی مانند افسردگی یا اضطراب هستند و پزشکانی که آنها را درمان می‌کنند، ممکن است در مورد این ارتباط چیزی ندانند.
او و همکارانش در مقاله‌ای که در نشریه Current Psychiatry منتشر شده است، با قاطعیت اعلام کردند که افراد مبتلا به بیماری‌های روانی به‌طور‌خاص نیاز به آزمایش خون برای تعیین سطح آهن موجود در بدنشان دارند.
اگر نتیجه این آزمایش – به‌نام آزمایش فریتین - نامطلوب باشد، افزایش آهن در رژیم غذایی و مصرف مکمل‌های آهن در صورت توصیه پزشک مهم است. به‌طور‌کلی، لوین می‌گوید، سطح فریتین باید ۱۰۰ نانوگرم در میلی‌لیتر باشد و هر ۴ تا ۶ هفته یک‌بار در این بیماران، آزمایش تکرار شود.
آهن علاوه بر نقش شناخته‌شده‌اش در کمک به گلبول‌های قرمز خون در انجام عملکرد حیاتی انتقال اکسیژن در بدن، به بدن کمک می‌کند تا مولکول‌های مورد نیاز برای ساخت مواد شیمیایی کلیدی مغز را بسازد.
به‌طور‌خاص، آهن نقش مهمی در نحوه ساخت انتقال‌دهنده‌های عصبی به نام سروتونین، دوپامین و نوراپی‌نفرین که همه آنها در سلامت روان مهم هستند، بازی می‌کند.
این در حالی است که تحقیقات نشان می‌دهد که بین سطوح پایین آهن و علائم افسردگی، اضطراب و اسکیزوفرنی ارتباط وجود دارد.
مطالعات روی افرادی که اولین دوره روان‌پریشی خود را تجربه می‌کنند، نشان می‌دهد که بین شدت علائم آنها و سطح پایین آهن، ارتباط وجود دارد.
علاوه بر مطالعاتی که به بررسی رابطه بین سطح آهن و علائم بیماری‌های روانی پرداخته‌اند، مطالعات دیگر بررسی کرده‌اند که وقتی افراد مبتلا به بیماری‌های روانی مکمل آهن دریافت می‌کنند، شاهد بهبود خلق‌و‌خو و کاهش سطح خستگی هستند.