آوریل؛ ماه آگاهی از سندرم روده تحریک‌پذیر
۱۴۰۲ فروردین ۱۶, چهارشنبه
سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) یک اختلال شایع است که معده و روده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علائم این سندرم شامل گرفتگی و درد شکم، نفخ، اسهال یا یبوست یا هر دو است. این یک بیماری مزمن و مدیریت آن، یک فرایند طولانی‌مدت است.
به‌نوشته پایگاه خبری مایو کلینیک؛ فقط تعداد کمی از افراد مبتلا به IBS علائم شدید دارند. برخی از افراد می‌توانند علائم خود را با مدیریت رژیم غذایی، سبک زندگی و استرس کنترل کنند.
به اینستاگرام دویچه‌وله فارسی بپیوندید
خوشبختانه این سندرم تغییری در بافت روده ایجاد نمی‌کند یا خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش نمی‌دهد.
علت دقیق IBS مشخص نیست. اما عواملی که به‌نظر می‌رسد در پیدایش و تشدید علائم آن نقش داشته باشند، عبارتند از: انقباضات عضلانی روده، مشکلات سیستم عصبی، عفونت‌های شدید، برخی خوراکی‌ها، تغییر در باکتری‌های روده و استرس. اکثر افراد مبتلا به IBS علائم بدتر یا مکرری را در طول دوره‌های افزایش استرس تجربه می‌کنند.
سندرم IBS بیشتر در افراد زیر ۵۰ سال و در اغلب موارد در زنان رخ می‌دهد. ژن‌ها، سابقه سوءاستفاده جنسی، یا عاطفی نیز ممکن است یک عامل خطر برای بروز این سندرم باشد.
روش‌های تشخیصی از قبیل کولونوسکوپی، سیتیاسکن، آندوسکوپی فوقانی و آزمایش مدفوع می‌توانند وجود یا عدم وجود IBS را تایید کنند. هنوز درمان قطعی برای این عارضه وجود ندارد و درمان IBS فعلا فقط بر تسکین علائم متمرکز است. اگر مبتلا به IBS هستید، سعی کنید:
از غذاهایی که علائم شما را تحریک می‌کنند، اجتناب کنید، غذاهای با فیبر زیاد بخورید، به‌مقدار زیاد، مایعات بنوشید و به‌طور منظم ورزش کنید و به‌اندازه کافی بخوابید.
پزشک می‌تواند به شما پیشنهاد دهد که از رژیم غذایی خود برخی اقلام غذایی را حذف کنید:
اگر نفخ یا گاز معده دارید، ممکن است از مصرف موادی مانند نوشیدنی‌های گازدار و الکلی و غذاهای خاصی که منجر به افزایش گاز می‌شوند، منع شوید.
تحقیقات نشان می‌دهد که برخی از افراد مبتلا به IBS در صورت قطع مصرف گلوتن (گندم، جو و چاودار) حتی اگر بیماری سلیاک نداشته باشند، بهبود علائم اسهال را گزارش می‌دهند.
برخی از افراد به کربوهیدراتهای خاصی مانند فروکتوز، فروکتان‌ها، لاکتوز و ... حساس هستند که به‌عنوان FODMAP شناخته می‌شوند: الیگوساکاریدهای قابل تخمیر، دیساکاریدها، مونوساکاریدها و پلیالها.
FODMAPها در برخی از غلات، سبزیجات، میوه‌ها و محصولات لبنی یافت می‌شوند. یک متخصص تغذیه می‌تواند در تغییرات رژیم غذایی به شما کمک کند.
بااینحال، بدن شما برای پاسخ به این تغییرات به زمان نیاز دارد. سعی کنید:
به‌آرامی مقدار فیبر را در رژیم غذایی خود در طی چند هفته افزایش دهید. یک مکمل فیبر ممکن است باعث ایجاد گاز و نفخ کمتری نسبت به غذاهای غنی از فیبر شود.
در زمان‌های منظم غذا بخورید. وعده‌های غذایی را حذف نکنید و سعی کنید هر روز تقریباً در یک زمان غذا بخورید تا به تنظیم عملکرد روده کمک کنید. اگر اسهال دارید، خوردن وعده‌های غذایی کوچک و مکرر باعث می‌شود احساس بهتری داشته باشید. اما اگر یبوست دارید، خوردن مقادیر بیشتری از غذاهای پر فیبر ممکن است به حرکت غذا از طریق روده کمک کند.
پروبیوتیک‌ها باکتری‌های خوبی هستند که به‌طور معمول در روده شما زندگی می‌کنند و در غذاهای خاصی مانند ماست و مکمل‌های غذایی یافت می‌شوند. مطالعات اخیر نشان می‌دهد که برخی از پروبیوتیک‌ها ممکن است علائم IBS مانند درد شکم، نفخ و اسهال را تسکین دهند.
اگر علائم این سندرم در شما شدید است، و به‌خصوص اگر افسردگی و استرس علائم شما را بدتر می‌کند؛ نیازمند دریافت دارودرمانی و مشاوره برای برطرف‌کردن علائم استرس دارید.
خطر ابتلای بزرگسالان بالای ۴۰ سال به بیماری قلبی پنهان
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که بسیاری از بزرگسالان ممکن است علائم اولیه بیماری قلبی را داشته باشند حتی اگر هیچ علامتی از خود نشان ندهند.
به‌نوشته نشریه پزشکی Healthline؛ محققان مرکز قلب در دانشگاه کپنهاگ با مطالعه‌ای بر روی بیش از ۹ هزار فرد بالای ۴۰ سال دریافتند که ۴۶ درصد از این افراد، بیماری قلبی ندارند، اما مبتلا به آترواسکلروز عروق کرونر هستند، یک نوع بیماری قلبی بدون علائم که با افزایش ۸ برابری خطر حمله قلبی همراه است. شرکت‌کنندگان بااستفاده از آنژیوگرافی توموگرافی کامپیوتری (CTA) برای تشخیص آترواسکلروز عروق کرونری ارزیابی شده بودند.
این مطالعه در مجله Annals of Internal Medicine، مجله کالج پزشکان آمریکا منتشر شده است.
به‌گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC) این بیماری در اثر تجمع پلاک در دیواره رگ‌هایی که خون را به قلب می‌رسانند، ایجاد می‌شود. این تجمع پلاک می‌تواند منجر به حمله قلبی شود. علائم آترواسکلروز عروق کرونر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
فشار یا درد در قفسه سینه، تنگی نفس و حالت تهوع و سوزش سر دل و مشکلات هضم.
نویسندگان این مطالعه می‌گویند بیش از ۵۰ سال است که بیماری انسدادی عروق کرونر یکی از علل کلیدی افزایش خطر بیماری قلبی در نظر گرفته شده است.
به‌گفته آن‌ها، مشکلات قلبی ممکن است در سنین پایین، سال‌ها قبل از ایجاد بیماری بالینی ایجاد شود. بنابراین، تشخیص زودهنگام باید بخش کلیدی درمان مشکلات قلبی باشد. درحال‌حاضر تلاش‌هایی برای بهبود تشخیص زودهنگام در بیماری‌های قلبی وجود دارد و یکی از آن‌ها دریافت DNA از خون است.
در سال ۲۰۱۹، حدود ۱۷.۹ میلیون نفر در سراسر جهان بر اثر بیماری‌های قلبی-عروقی جان خود را از دست دادند که ۸۵ درصد از این مرگ‌ومیرها به سکته مغزی و انفارکتوس میوکارد مربوط می‌شود که به‌عنوان حمله قلبی نیز شناخته می‌شود.
چندین عامل خطر قابل تغییر برای حمله قلبی وجود دارد، از جمله سیگار کشیدن، فشار خون بالا، کلسترول بالا و چاقی و همچنین برخی از عوامل خطر غیرقابل کنترل، از جمله سابقه خانوادگی و ژن‌ها.
آیا کم‌خوابی ارتباطی با خطر ابتلا به آسم دارد؟
بر اساس یک مطالعه جدید، کیفیت و کمیت بد خواب ممکن است شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آسم قرار دهد.
به‌نوشته سیانان؛ تحقیقات قبلی نشان داده بود که آسم منجر به مشکلات خواب می‌شود، اما محققان دانشگاه شاندونگ چین می‌خواستند بدانند آیا این ارتباط برعکس نیز می‌تواند باشد یا خیر؛ یعنی اینکه آیا کیفیت یا کمیت خواب بر احتمال ابتلا به آسم تأثیر می‌گذارد؟
نتایج این مطالعه در مجله BMJ Open Respiratory Research منتشر شده است.
برای این بررسی، محققان داده‌های بیش از ۴۵۰ هزار نفر در Biobank بریتانیا؛ یک پایگاه داده بزرگ زیست‌پزشکی را مطالعه کردند.
طبق این مطالعه، در یک پیگیری ۱۰ ساله، نزدیک به ۱۸ هزار نفر به آسم مبتلا شدند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که احتمال ابتلا به آسم در افرادی که هم استعداد ژنتیکی ابتلا به آسم دارند و هم دارای عادات خواب ضعیفی هستند، دو برابر بیشتر از دیگران است.
نویسندگان این مطالعه توضیح می‌دهند: به‌طور معمول، داشتن یک استعداد ژنتیکی، شما را ۲۵ تا ۳۰ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به آسم قرار می‌دهد. اما خبر خوب این است که الگوهای خواب سالم بدون توجه به استعداد ژنتیکی، با کاهش خطر ابتلا به آسم مرتبط است.
همچنین افرادی که دارای ژن‌های پرخطر اما کیفیت سالم خواب هستند، نسبت به افرادی‌که خطر ژنتیکی پایین و بهداشت خواب ضعیف داشتند، اندکی کمتر در معرض خطر ابتلا به آسم بودند.
براساس این تحقیق، اگر کیفیت خواب بهبود یابد، ۱۹ درصد از موارد ابتلا به آسم قابل پیشگیری است.
آسم به‌طورکلی یک بیماری التهابی مزمن در نظر گرفته می‌شود. تحقیقات قبلی نشان داده است که مشکلات مربوط به مدت زمان خواب و بی‌خوابی با التهاب مزمن مرتبط است. اختلالات خواب همچنین با فعال‌شدن مزمن پاسخ استرس در بدن مرتبط است که بخش‌هایی از آن در ایجاد آسم کلیدی است.
طبق گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده، بزرگسالان حداقل به هفت ساعت خواب در شبانه‌روز نیاز دارند.
پیاده‌روی فقط ۲ روز در هفته برای جلوگیری از مرگ زودرس
محققان ژاپنی در دانشگاه کیوتو معتقدند که برداشتن ۸ هزار قدم، فقط یک تا دو روز در هفته همچنان با کاهش قابل‌توجه مرگ‌ومیر ناشی از همه بیماری‌ها همراه است.
به‌نوشته مدیکال‌نیوز تودی؛ توصیه‌های فعلی بر این است که حداقل ۱۵۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط در طول یک هفته داشته باشید. اما اگر رسیدن به این هدف برای شما مقدور نیست، نباید استرس داشته باشید، زیرا حتی ۸ هزار قدم یک یا دو بار در هفته می‌تواند برای شما کافی باشد.
مطالعه جدید منتشر شده در JAMA OpenTrusted Source که بر روی ۳ هزار فرد بالای ۲۰ سال انجام شده، نشان داد افرادی که ۸ هزار قدم یا بیشتر در یک یا دو روز هفته راه می‌روند، ۱۴.۹ درصد کمتر در مقایسه با افرادی که بی‌تحرک هستند، در معرض خطر مرگ ناشی از هر دلیلی قرار دارند.
این مطالعه نشان داد که با افزایش روزهای هفته، این خطر حتی بیشتر کاهش می‌یابد. به‌عنوان مثال، ورزش برای سه تا هفت روز در هفته با کاهش ۱۶.۵ درصدی مرگ‌ومیر ناشی از همه علل همراه بود.
پیاده‌روی تند به‌عنوان پیاده‌روی بیش از ۴ کیلومتر در ساعت تعریف می‌شود.
سبک زندگی بی‌تحرک خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی متابولیک مانند چاقی شکمی، فشار خون بالا، دیابت نوع ۲، سکته مغزی، بیماری‌های قلبی و برخی بیماری‌های التهابی و سرطان‌ها را به‌شدت افزایش می‌دهد.
این در حالی است که به‌گفته محققان دانشکده پزشکی هاروارد، پیاده‌روی مزایای کمتر شناخته شده‌ای دارد. پیاده‌روی اثر ژن‌های افزایش‌دهنده وزن را خنثی می‌کند، خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش می‌دهد و سیستم ایمنی فرد را تقویت می‌کند. همچنین می‌تواند درد مفاصل ناشی از آرتروز را کاهش دهد. حتی یک پیاده‌روی ۱۵ دقیقه‌ای می‌تواند میل به شکلات را هم به‌طورکلی از بین ببرد.
به‌گفته محققان، این مطالعه ممکن است به افرادی که زمان کافی برای برداشتن ۸ هزار قدم در همه روزهای هفته را ندارند کمک کند تا بر این احساس غلبه کنند که کمتر راه‌رفتن بیهوده است.