فوتبال پنهانی دختران تحت حاکمیت طالبان

هرچند طالبان به صورت رسمی فرمانی در مورد ممنوعیت ورزش زنان وضع نکرده اند، اما با توجه به موضع حکومت سابق این گروه و اظهارات سخنگویان آن، ورزش دختران در عمل تعطیل است.

با وجود این، برخی از دختران مخفیانه بازی‌های فوتبال را به پیش می‌برند.

حدود ۱۵ دختر در یک جمنازیوم در کابل مصروف تمرین فوتبال هستند و مربی تلاش می‌کند تاکتیک‌های این ورزش را به دخترانی بیاموزاند که با قبول خطر به این سالون حضور یافته اند. دو تیم دختران فوتبالیست که یکی لباس‌های شماره گذاری شده آبی و دیگری لباس‌های سفید به تن دارند، در مقابل هم صف آرایی می‌کنند.

این جمنازیوم از بیرون قابل دید نیست و کلکین‌های آن رنگ شده تا کسی از بیرون متوجه حضور دختران فوتبالیست نشود. با این هم این دختران باید خیلی محتاط باشند تا هیچ کس به جز اعضای تیم متوجه حضور آنان در این جمنازیوم نشود.

دختران عضو این تیم پیش از سقوط کابل فوتبال بازی می‌کردند و حالا به صورت مخفی به این ورزش ادامه می‌دهند. برخی از این دختران عضو تیم‌هایی بودند که در لیگ برتر فوتبال دختران بازی می‌کردند. شماری این دختران به شرط فاش نشدن نام شان و مشخصاتی که منجر به شناسایی آنها شود، با دویچه وله صحبت کردند.

یکی از این دختران به نام مستعار «شبنم» به دویچه وله گفت: «با وجودی که طالبان حضور دارند اما امکان ندارد که ما ورزش خود را متوقف کنیم. رویای من این است که یک فوتبالیست شوم و ما به صورت پنهانی به این ورزش ادامه می دهیم.» او افزود که تمرینات فوتبال را دو سال پیش آغاز کرده بود و به شدت به این ورزش علاقمند است، ولی از زمانی که طالبان وارد کابل شده اند، به شمول تحصیل و آموزش کورس انگلیسی، همه فعالیت‌های او متوقف شده و خانه نشین شده است: »با آمدن طالبان همه هدف ها، آرزوها و رویاهایم به خاک یکسان شدند. طالبان زندگی‌ام را از من گرفتند.»

شبنم به دویچه وله گفت: »در مدت دو ماه که طالبان در کابل هستند، خیلی افسرده و ناامید شده ام، ولی به خاطر شوق و اشتیاقی که به فوتبال داشتم، دوباره تمریناتم را آغاز کردم.« او افزود: »برای رسیدن به اهداف و آرزوهایم می‌جنگم.«

اکثر زنان فوتبالیست که در تیم‌های ملی افغانستان بازی می‌کردند، به کمک فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) و سازمان‌ها و کشورهای غربی از افغانستان انتقال داده شده اند. اما آنهایی که در تیم‌های کوچک و محلی بازی می‌کردند، هنوز هم در افغانستان حضور دارند.

مبارزه با استرس

یک دختر فوتبالیست دیگر به نام مستعار شازیه از این جمع می‌گوید پس از آن که طالبان وارد کابل شدند، مجبور شد خانه نشین شود. او می‌گوید خانه نشینی برای او که از دو سال به این سو مصروف فوتبال بوده «بسیار سخت و غیرقابل تحمل» است.

شبنم مصروف تحصیل در رشته کمپیوترساینس در دانشگاه کابل بود؛ ولی پس از تسلط طالبان اجازه نیافته به تحصیلات‌اش ادامه دهد. او می‌گوید ورزش تنها راه برای «نجات» از تشویش و استرس این روزها است.

رفتن به جمنازیوم نیز تنها با پوشیدن حجاب‌های سیاه و پوشش کامل بدن ممکن است. شبنم گفت: «وقتی از خانه بیرون می‌شویم، با حجاب سیاه مکمل می‌رویم و حجاب تا پای ما دراز است. ولی زمانی که داخل جمنازیوم رفتیم لباس ورزشی می‌پوشیم. در داخل شهر اصلا امکان ندارد لباس ورزشی بپوشیم، چون اگر ما را ببینند، همانجا ما را می‌کشند.»

طالبان تنها مانع ورزش دختران در افغانستان نیستند. شبنم می‌گوید حتی پیش از این که طالبان به کابل بیاید، مخفیانه ورزش می‌کرد و حالا وضعیت بدتر شده است: «خانواده آگاهی نداشت که من فوتبال می‌کنم. حتی من با تهدید مرگ مواجه بودم. حالا وضعیت بدتر شده است.»

شازیه افزود از زمانی که طالبان به کابل آمده اند، مجبور شده همه روزه خانه بنشیند: «از این که دانشگاه و کورس نمی‌روم بسیار دشوار است. مغزم قوه جذب را از دست داده است. حتی اگر یک متن را چهار پنج بار بخوانم نمی‌فهمم چه می‌خوانم.»

این دختر افغان می‌گوید تنها با فوتبال می‌تواند از استرس و فشار ناشی از خانه نشستن بکاهد.

ورزش با قبول خطر

برای این که طالبان از محل فوتبال این دختران باخبر نشود، آنها هر روز جای خود را تغییر می‌دهند و از یک جمنازیوم به جمنازیوم دیگر می‌روند و در ساعات مختلف روز بازی می‌کنند.

شازیه می گوید: «ما یک یک نفر از جمنازیوم بیرون می‌شویم تا هیچ کس نفهمد که ما جمعی از دختران فوتبال می‌کنیم چون همه متوجه هستند و طالبان هم در جاده‌ها حضور دارند. ما این کار را با صد ترس و لرز انجام می‌دهیم.«

این ورزشکاران می‌گویند علاوه بر طالبان، ممکن است گروه داعش نیز در تلاش حمله بر آنان باشد. شبنم در این مورد به دویچه وله گفت: »ما در باره تمرینات خود حتی به دوستان نزدیک خود هم نمی‌گوییم به خاطری که ترس داریم. اگر طالبان و یا داعش خبر شوند، همه ما را خواهند کشت.«

شبنم می‌گوید با وجودی که می‌داند ادامه ورزش به صورت پنهانی بسیار خطرناک است و ممکن است حتی جزای مرگ در قبال داشته باشد، ولی با آن هم به این ورزش ادامه می‌دهد: «خیلی خطرناک است. چاره دیگری نداریم و مجبوریم که ادامه بدهیم.»

پس از آن که طالبان وارد کابل شدند، تقریبا همه فعالیت‌های اجتماعی زنان متوقف شده است. هرچند در هفته‌های اول زنان با تظاهرات‌های خیابانی تلاش کردند تا حقوق شان را به دست بیاورند، ولی این تلاش‌ها نتیجه نداد.

زرمینه (نام مستعار) دختر ۲۰ ساله دیگر می‌گوید از دو سال به این سو این فوتبال می‌کند و نمی خواهد با آمدن طالبان پیشرفت‌هایش در زمینه ورزش متوقف شود. او گفت: «این یک ریسک بزرگ است؛ ولی ما می خواهیم پیشرفت کنیم. ما نمی خواهیم به بیست سال پیش برگردیم. ما از این جا شروع کرده ایم ولی نمی‌دانم به کجا خواهیم رسید.» زرمینه قبل از تصرف کابل توسط طالبان مصروف تحصیل در رشته اقتصاد در یکی از دانشگاه های خصوصی بود.